Bushnell

Woensdag 26 september 2018, het weer blijft de komende periode meer dan goed en we komen vandaag langzaam op gang en dat is goed zo want we zijn op vakantie en dat betekent sowieso rust en genieten. Na de koffie besluiten we naar Bushnell te gaan 1 van de erevelden in Florida waar zo’n 90.000 mannen en vrouwen die ooit gediend hebben in de krijgsmacht van de USA begraven liggen of zijn bij gezet in 1 van de vele urnenmuren. Rond het middag uur gaan op pad en we pakken alleen maar binnenwegen dus we gaan het echte Amerika zien waarbij het verschil tussen je hebt het gemaakt of niet gemaakt grotesk is. Je passeert mooie stukken ( althans in onze perceptie) maar ook bittere armoede en dat zet je wel tot denken.
Wij Nederlanders klagen altijd maar als je hier het verschil ziet tussen arm en rijk dan leven wij in een mooi land ondanks dat we iemand als MP hebben die de bijnaam Pinoccio heeft. In het land van meneer Trump is het zeker geen koek en ei, als je kijkt naar de benzineprijs van $ 2,79 voor 1 Galon (3,8 liter) is dat best wel duur voor de gemiddelde Amerikaan. Kijk ik sta met een brede grijns op mijn gezicht te tanken en ik vind het nog goedkoop maar het is in 6 maanden tijd wel zowat 40 Dollar cent omhoog gegaan. Ik zou zeggen Trump ga lekker ruzie maken met iedereen dat kom je er wel met je Amirica first. Anyway we zijn on the road en we komen ook aan bij de begraafplaats en dat maakt best wel indruk op je als je met de auto over dit ereveld rijdt. Ja rijden want het is niet aan te lopen zo groot is het. We kijken nog in het register of er nog naamgenoten liggen en van de familie Tap liggen er 4 stuks. Als we naar de voornamen kijken moeten deze mensen ongetwijfeld uit Nederland komen. Er ligt geen ene Van Wezel. Als je langs alle grafzuilen rijdt begrijp je ineens dat wij wel ongelofelijke blij mogen zijn dat al deze mensen voor onze vrijheid en democratie hebben gevochten en zijn gesneuveld omdat er een president was die vond dat er gestreden moest worden tegen welk onrecht dan ook. Ik heb heel veel respect voor al deze mannen en vrouwen die in de 2e WO, Korea, Irak en Afghanistan en op andere missies ver van huis de hoogste prijs hebben betaald nl, hun leven, waar ze zelf geen controle over hadden anders dat de president we gaan er voor. Ook oud militairen mogen hier begraven worden en als wij op dit ereveld zijn, zijn er 2 begrafenissen die met alle eerbied en egards worden uitgevoerd incl. de gevouwen Amerikaanse vlag de Stars en Stripes. Uiteindelijk gaan we weer naar Davenport en weer pakken we de binnenwegen mar nu via een andere route en ook nu komen we in het achterland van de grote stad Orlando. Als we zowat thuis zijn komt vanaf de achterbank de mededeling dat we naar de supermarkt moeten om vlees te kopen voor het avond eten. Er wordt wat lauw op gereageerd en we besluiten eerst maar naar huis te gaan om even een duik te nemen in het zwembad. Al heel snel wordt het besluit genomen dat we geen vlees gaan open maar dat we uit eten gaan bij de Cracker Barrell. Daar krijgen we de handjes wel voor op elkaar en nadat we ns hebben gedoucht en weer spic en span zijn gaan we op pad. Gelukkig is het niet zo ver rijden en als we this komen wordt het vooral uitbuiken. Henk en ik hebben een klushuis ontdekt nabij de wijk daar gaan we nog in de komende dagen kijken, van een afstand ziet het er echt verschrikkelijk uit, waarschijnlijk heeft de orkaan Irma dit huis en de eigenaar de das om gedaan. Maar ik kom hier nog op terug voor nu is het even voorbij met het dagboek en ik zou zeggen tot morgen.